TY - JOUR ID - 7337 TI - مقایسه برخی روابط تجربی برآورد تبخیر- تعرق مرجع برای دشت تبریز با استفاده از لایسیمتر و ارائه مدلی برای تعیین آن از روی داده‌های هواشناسی JO - دانش آب و خاک JA - WS LA - fa SN - 2008-5133 AU - عُنّابی میلانی, ازدر AU - نیشابوری, محمد رضا AD - استادیار، بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان شرقی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تبریز، ایران AD - استاد، گروه علوم خاک، دانشگاه تبریز Y1 - 2018 PY - 2018 VL - 28 IS - 1 SP - 41 EP - 54 KW - اطلاعات هواشناسی KW - پنمن- مانتیث KW - تبخیر- تعرق مرجع KW - تشت تبخیر KW - لایسیمتر KW - مدل تجربی DO - N2 - تبخیر- تعرق گیاهان درکل به دو روش اندازه­گیری مستقیم و یا برآورد غیرمستقیم از روی داده­های هواشناسی تعیین می­شود. تعیین مستقیم تبخیر-تعرق گیاهان پرهزینه و وقت‌گیر است، لذا روش‌هائی تعیین شده‌اند که بتوان با استفاده از آنها نیاز آبی محصولات را با دقت قابل قبولی تعیین نمود. در این مطالعه تبخیر- تعرق مرجع توسط فرمول بیلان آبی خاک با استفاده از لایسیمتر برای دوره‌های 10 روزه و ماهانه در دشت تبریز تعیین گردیده و با نتایج به­دست آمده از برخی روابط تجربی مقایسه شد. نتایج نشان داد که مقدار تبخیر- تعرق مرجع (ETo) سالانه در طول 9 ماه به­طور متوسط برابر 9/1226 میلی‌متر می‌باشد. در این مدت متوسط تبخیر از تشت کلاس A (Ep)، برابر 3/1947 میلی‌متر بود. مقایسه تبخیر- تعرق اندازه‌گیری شده توسط لایسیمتر با آنچه توسط روابط مختلف تجربی بدست آمده نشان داد که روش تشت تبخیر کلاس A (99/0=R2 ) و روش هارگریوز به­ترتیب بیش‌ترین و کمترین همبستگی را با مقادیر اندازه­گیری شده توسط لایسیمتر دارند. با این وجود نزدیکترین روش به لایسیمتر از نظر شاخص‌های مورد بررسی، روش پنمن- مانتیث بود. در کل بهترین روش برای برآورد تبخیر- تعرق مرجع در دشت تبریز روش پنمن- مانتیث شناخته شد. همچنین بهترین رابطه رگرسیونی برای تعیین تبخیر- تعرق مرجع از روی داده­های هواشناسی ارائه گردید. UR - https://water-soil.tabrizu.ac.ir/article_7337.html L1 - https://water-soil.tabrizu.ac.ir/article_7337_98a04b7aa0aab71e7d91816d334d51cd.pdf ER -